مورد داشتیم(1)-اهل نقد

مورد داشتیم گفته "باید فضای آرام بحث و انتقادپذیری در دانشگاه ها وجود داشته باشد و اگر اشکالی مطرح شد، باید به آن پاسخ بدهیم؛ نه این که منتقد را به کمیته انضباطی ببریم"(پ.ن.1)؛ بعد وقتی یک نفر از اهالی دانشگاه یک خورده از یکی از کارهای همین آقای "مورد" انتقاد کرده، ایشون-یعنی همین آقای "مورد"- به جای این که خودش به حرف خودش پایبند باشه و به جمله ی "باید به آن پاسخ بدهیم" عمل کنه و پاسخ بده به انتقاد، لطف کرده و به منتقد گفته "بی سواد".
بعد از این ماجرا، یک "مورد داشتیم" دیگری به وجود اومده که برای این "مورد جدید" سوال پیش اومده که قسم حضرت عباس جناب آقای "مورد"اول رو باید باور کنه یا دم خروسی که از اونجای همون آقای "مورد" اول زده بیرون!

پ.ن.1:  سخنرانی آقای حسن روحانی در همایش تقدیر از اساتید نمونه در سالن شهید بهشتی نهاد ریاست جمهوری

تا آخرش را نگاه کن! تا آخر!

ما که خودمان به تنهایی آنقدر "سواد" نداریم که شخصاً "بی سوادبازی" در بیاوریم و قدری توافق ژنو را "بی سوادانه" نقد کنیم؛ شاید بعداً قدری دانش "بی سوادی" را به دست آوردیم و ما هم نقد کردیم اما تا آن زمان، در همین حد که "بی سوادی" ما قد می دهد، از یکی از "دکترهای بی سوادی" که توافق نامه ژنو را نقد کرده، تصویری یافته ایم که اگر کسی خواست قدری طریق "بی سوادی" یاد بگیرد، راه هدایت بر او بسته نباشد؛
من الله توفیق

دولتی با کلید،داس یا جارو؟

در نشست خبری از شیخ حسن روحانی پرسیده شد: آیا شما مدیران و مسئولان فعلی را "درو" خواهید کرد؟

رئیس جمهور منتخب با لبخندی در پاسخ گفت: من با کلید آمده ام، نه با داس!

.

.

.

حدود 50 روز بعد، زمانی که وزیر خارجه دولت "کلید" از مجلس رأی اعتماد گرفت، تیتر روزنامه ای این چنین بود:

پ.ن: شخصاً اگر به جای آن خبرنگار بودم مطلبی در رسانه ام می زدم با این عنوان که "رئیس جمهور، علاوه بر کلید، جارو هم به دست دارد"

پ.ن2: وزارت نفت هم البته همین وضع را در حال دنبال کردن است.